|
بررسی درمان مبتنی بر شفقت بر خودسرکوبگری و صمیمیت هیجانی زنان متقاضی طلاق
|
| ویدا آذری، کبری کاظمیان مقدم، مهناز مهرابی زاده هنرمند |
|
|
|
چکیده: (335 مشاهده) |
| طلاق، عاملی خطرساز در بسیاری از اشکال ناکارآمدی و آسیب شناسی روانی در خانواده ها است. خودسرکوبگری و ناتوانی در برقراری صمیمیت هیجانی زوج ها میتواند زمینهساز بروز مشکلات و تقاضا برای طلاق شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت (CFT) بر خودسرکوبگری و صمیمیت هیجانی زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق شهر بهبهان در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) بود که با توجه به ملاک‌های ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودسرکوبگری جک و ارزیابی شخصی صمیمیت شافر و السون بود. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر خودسرکوبگری و صمیمیت هیجانی تفاوت معنی‌داری وجود داشت. به عبارت دیگر درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش صمیمیت هیجانی و کاهش خودسرکوبگری شد. منطبق با یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان درمان مبتنی بر شفقت را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش صمیمیت هیجانی و کاهش خودسرکوبگری زنان متقاضی طلاق پیشنهاد داد. |
|
| واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر شفقت، صمیمیت هیجانی، خودسرکوبگری، طلاق |
|
|
متن کامل [PDF 196 kb]
(98 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/2/20 | پذیرش: 1399/3/20 | انتشار: 1399/6/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
