|
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده
|
| وحیده باباخانی |
|
|
|
چکیده: (107 مشاهده) |
| : خیانت زناشویی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل آسیب‌رسان برای زوجها و خانوادهها و هم‌چنین پدیدهای رایج برای درمان‌گران حوزه خانواده و ازدواج مطرح است، و تأثیر بسزایی بر همسر آسیب دیده از خیانت میگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت دیده انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از میان تمامی زنان خیانت دیده که در 6 ماه اول سال 1398به دفتر مشاوره خانواده در منطقه 3 شهر تهران مراجعه کردند، 34 زن به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش مقیاسهای تحمل پریشانی (DTS) و خودکنترلی (CSC) بود که در دو مرحله پیشآزمون-پسآزمون اجرا شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت بین میانگین نمرات تحمل پریشانی و خودکنترلی در مرحله پس آزمون پس از کنترل نمرات پیش آزمون معنادار است. بدین معنا که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت دیده تأثیر معناداری دارد. با توجه به یافتههای به دست آمده در این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) میتواند به عنوان یک روش مداخلهای برای خیانت زناشویی به عنوان یکی از روشهای مداخله در جلسات درمانی و مشاورهای مورد استفاده قرار گیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تحمل پریشانی، خودکنترلی، خیانت زناشویی |
|
|
متن کامل [PDF 199 kb]
(23 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/3/22 | پذیرش: 1399/4/12 | انتشار: 1399/6/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
